بررسی معناشناسی واژة امام، در آیة امامت حضرت ابراهیم (بقره/ 124)

مفسّران فریقین، دربارة معنای امامت، در آیة امامت حضرت ابراهیم (بقره/ 124) اختلاف نظر جدّی دارند. این اختلاف ها با مباحث کلامی آمیخته شده و دامنة موضوع را فراختر کرده و به همین دلیل، اصطلاح شناسی امام در قرآن را دشوار ساخته است. در این مقاله، در ناحیة سلب، تنها به ذکر نظریه هایی که دربارة معنای امامت در آیة مذکور مطرح هستند، بسنده کرده و به منابعی که آنها را مورد مناقشه قرار داده و ابطال کرده اند، اشاره شده است. سپس، در ناحیه ایجاب، معنای «پیشوایی با وجوب پیروی و اطاعت مستقل» برای معنای اصطلاحی «امام» پیشنهاد و بر سه پایه تحلیل مفهومی امام، استناد به آیات و تمسّک به روایات، مدلَّل گشته است.